Blog – Het JoJo effect
Het JoJo effect
Mei: Hans Bosch (vader)
Ik vraag het me op eens af. Weet iedereen wel wat het JO-JO effect is? Hoezo JO JO? Wat is JO JO, Wie is JO JO, waarom JO JO? JO JO is Joanna Noëlle Blagden Levesque. Een zangeres die al op amper dertienjarige leeftijd wist door te breken als R&B Zangeres met het nummer Leave (Get Out). JO JO is ook JO JO Buitenzorg. Het legendarische paard dat in de jaren 70, jaar na jaar, voor tonnen aan prijzen bij elkaar liep in de drafsport. JO JO is ook het speelgoed dat je aan een touwtje naar beneden gooit en door er aan een juiste wijze weer aan te trekken vanzelf weer naar boven komt. En daar zit natuurlijk de parallel met het JO JO effect bij het afvallen. Eerst (vooral snel) afvallen om vervolgens meer aan te komen dan je voorheen was afgevallen. En dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Geen academische scholing van mijn kant. Ik ben tenslotte geen diëtist. Maar ik weet wel dat ik op dit moment geen last hebt van het JO JO effect. Dat durf ik met zekerheid te stellen. Enigszins geïrriteerd ontkende ik tenminste deze week nog dat ik last heb van het JO JO effect. Wat wil het geval. Begin april was ik ongeveer 7 kilo afgevallen. Inmiddels zijn we een week of 8 verder na dat moment. De weegschaal liegt nooit. In 8 weken tijd een beetje aangekomen. What’s the problem? Ik ga dan ook gelijk in de verdediging wanneer iemand naar mijn gewicht vraagt, constateert dat ik ben aangekomen en direct stelt dat dit het JO JO effect is. Een toelichting is op zijn plaats.
We hebben de teugels laten vieren en op eigen kracht heb ik de succesvolle start op eigen inzicht voortgezet. Ik besloot om vanaf apriil weer een lekker wijntje te pakken. Maar alleen in de weekenden en bij bijzondere gebeurtenissen. Weekenden waren er veel. En bijzondere gebeurtenissen ook. De tenniscompetitie is weer begonnen. Boterhammen mee van huis. Dat is winst. Het “bieren” na de wedstrijd inclusief teamschotel en/of bal gehakt tussendoor is dat natuurlijk helemaal niet. Het is ook geen winst om op de vrijdagmiddag op het werk het weekend in te luiden met één biertje of twee biertjes.
En dan te bedenken dat ik samen met “vrouwlief’’ een weekje naar Sardinië ben geweest. Italia in optima forma. Heerlijke temperaturen. Pizza, pasta en ijs. Veel voor weinig. En buitengewoon lekker. Niet af te blijven. En dat hoeft ook niet. Dat had ik met mij zelf afgesproken. De rem gaat er af tot dat de maand juni aanbreekt. Een stap terug om weer twee stappen vooruit te doen. Die doelstelling dat ik aan het eind van het jaar 15 kg lichter ben dan 1 januari jl. die ga ik heus halen. Dat beloof ik jullie.
Wat heb ik van de afgelopen periode geleerd? Dat ik in staat ben om mij door de week te beperken tot kwalitatief goede voeding dat uitstekend past in het “handhaven van het gewicht”. Vier bammetjes met magere vleeswaren mee naar het werk. Twee bij het ontbijt met een stukje fruit en een kop koffie. Gewoon lekker aardappelen, rijst of pasta met vooral veel verse groente. Af en toe een stukje ontbijtkoek bij de koffie. Ondanks mijn buitensporigheden zoals hierboven beschreven blijf ik dan in staat om mijn gewicht (nagenoeg) te handhaven. Daar hoef ik dan geen moeite voor te doen en is er bovendien geen sprake van leven in een keurslijf. Er is dan volop ruimte voor het “mooie leven”.
Ook heb ik er van geleerd dat afvallen dus niet vanzelf gaat. Dat ik wel wat strenger voor mijzelf moet zijn dan de afgelopen weken heb gedaan. Als lezer herken je vast het gevoel dat je de weegschaal opgaat met de hoop dat je bent afgevallen terwijl je feitelijk al weet dat dit niet mogelijk is. Dat is allemaal geen nieuws. Maar wel goed om even te spiegelen. Het is dan goed om even te weten. “Hans, daar kom je niet mee weg”. Zeker niet als mijn lieftallige echtgenoot in diezelfde periode wel een beetje beter oppast en vervolgens kilo’s kwijtraakt. Het doet me een beetje denken aan het wielrennen. Eerst ben je koploper en plotseling verzuren de benen. Het peloton zit op de hielen. Het heeft geen zin om de strijd verder alleen te voeren. Enige remedie is de benen even stil houden, het peloton bij laten komen en vervolgens uit de wind mee fietsen. Luisteren naar de inspirerende woorden van coach Grace.
En dat is natuurlijk wel een punt. Grace is “uit huis gegaan”. Als emotie-eter heb ik daar natuurlijk ook last van gehad. Maar bovendien mis ik de lekkere gezonde hapjes. De granolapot staat al weken leeg. Daar moeten we wat aan gaan doen.
Al met al is het een kwestie van opnieuw doelen stellen. Eerst korte termijn. Tot en met het einde van de maand juni gaan we weer kilo’s kwijt raken. Er op en er over. Lekker veel fietsen met hopelijk heerlijks lenteweer. Krijg er ook wel weer nieuwe energie van. Een nieuw blog. Nieuwe voornemens en nieuwe doelen. In de eerste week van juli kom ik bij jullie terug. Dan zit de helft van het jaar er namelijk op! Fijne voorzomer alvast.
Lees alle blog-berichten van mijn vader:
Blog 1. Lets go
Blog 2. Cijfertik
Blog 3. Het JoJo effect
Blog 4. Stil aan de overkant