Blog – Let’s Go!
Let’s Go!
Januari 2015: Hans Bosch (vader)
Het is sowieso moeilijk om een verzoek van één van je kinderen te weigeren. Maar het wordt nog moeilijker als die dochter ook je diëtist is. Dat is ook degene waar ik een commitment mee ben aangegaan. We gaan samen afvallen. Met de nadruk op samen. Samen staan we sterk. En om vergissingen te voorkomen, ik val af en Grace gaat me daarbij helpen. We vormen een team en hebben een goede rolverdeling. Grace is mijn coach en ik ben cliënt, afvalconsument, target of hoe je het ook maar noemen wil. Als tegenprestatie schrijf ik een blog op deze mooie site van Gracefullfood. Een “blog” is eigenlijk een modern woord voor een persoonlijk dagboek op een website dat regelmatig wordt gepubliceerd. Het schrijven van het blog heeft als voordeel dat ik word “gedwongen” mijn ervaringen te delen. Daardoor zal ik er ook meer bij stil staan….. en daardoor zal ik nog meer gemotiveerd zijn en nog meer mindfull mijn eet- en drinkgewoonten gaan beleven. Maar laten we eens terugkijken naar de afgelopen twee weken. What’s happened?
De intake is een belevenis. Wel even wennen omdat we proberen de vader – dochter verhouding te negeren. Grace is formeel en we doen een beetje lacherig. Maar het voelt wel vertrouwd. We wegen en ik schrik. Maar liefst 104 kilo. Ook dat nog. Behoorlijk aangekomen de laatste weken. We stellen onder ander vetpercentage en spiermassa vast. Voor mij is het gewicht een goed houvast. En dan komt het tot doelen stellen. “Niet te ambitieus Pap”, volgens de norm is 5-15% afvallen op jaarbasis verantwoord. Je wilt toch niet “crashen”? We stellen het doel bij en bepalen het streefgewicht op 90 kilo over een jaar. Bijna 15 kilo afvallen. Maar een jaar duurt lang. Daarom ook korte termijndoelstellingen. Na een maand weeg je 100 kilo of minder. Een kilo per week afvallen. Daarna een pond per week. Een BMI beneden de 30 in oktober 2015. Minder wegen dan mijn broer. Allemaal tussenstations om naar uit te kijken. Verschillende fases die komen gaan.
We bespreken vervolgen mijn eet- en drinkpatroon. Daar is niet zo heel veel mis mee komen we tot ontdekking. En eigenlijk wist ik dat ook wel. Gedurende de week gaat het heel goed. Twee boterhammen als ontbijt. Vier over dag. Magere vleeswaren en een paar stukjes fruit. Er valt echter veel te winnen in de weekenden. Dan ga ik vaak los. Dat mag niet meer gebeuren. En we komen tot een rigoureuze beslissing. Geen alcohol de eerste drie maanden. Dat is best heftig. Maar geen borrel betekent ook minder behoefte aan “snaaien”. “En pap, minder vlees en tenminste twee keer per week vis”. En bewegen. Meer bewegen, veel meer bewegen. En……..Stop! Het is mij duidelijk. “Niet meer lullen maar poetsen”. Laten we het maar gaan doen. Volgende keer zal ik wat over de resultaten vertellen. Inmiddels ben ik twee weken bezig en ben erg tevreden. Het is geen straf. En met een kleine moeite eet ik gevarieerd, mindfull en met plezier. Een tweetal foto’s heb ik inmiddels via Facebook gedeeld. Op zaterdag middag geen broodje hamburger op de markt maar een heerlijke salade met geitenkaas, nootjes, tomaat, appel, komkommer en een simpele dressing. Fantastisch al die reacties van mensen die dat er wel heel lekker uit vinden zien. Terwijl het relatief simpel is klaar te maken. En dit weekend in plaats van gebakken krieltjes met een biefstuk een heerlijke verse Dorade van de markt. In de oven met cherry tomaatjes, wortelen en boontjes. Hoe simpel maar hoe lekker kan het leven zijn. De borrel, de wijntjes en de noten en pinda’s mis ik nog wel maar wat vaker een kopje thee en een verse jus doet wonderen. Het eerste gewin is kattengespin. Nu nog bewegen. Dat gaat nog niet zo lekker. Maar daar ga ik het met mijn coach over hebben. Niet alles tegelijk. Stap voor stap……..
Lees alle blog-berichten van mijn vader:
Blog 1. Lets go
Blog 2. Cijfertik
Blog 3. Het JoJo effect
Blog 4. Stil aan de overkant