Blog – Stil aan de overkant
Stil aan de overkant
December: Hans Bosch (vader)
“Het is stil aan de overkant, het is stil aan de overkant, het is stil aan de overkant, het is stil aan de overkant”. Dat liedje kent vrijwel iedereen. Het wordt gezongen op de voetbaltribunes. Ik ben eens op zoek gegaan naar de herkomst van dat liedje en de bijbehorende songtekst. Het is een opbeurend lied en wordt vaak gezongen om de supporters van de tegenpartij een beetje te jennen. Als ik naar de songtekst kijk is het best een opbeurend liedje. Waar je ook bent en wat je ook doet blijf altijd zingen dan voel je je goed. Maak toch plezier het leven is kort, zorg dat het nooit stil om je heen word. Leuk he? En weet je door wie dat lied gezongen wordt? Door De Zware Jongens. Geweldig toch. Toeval bestaat niet, het is het zichtbare gevolg van een onzichtbare gebeurtenis (Voltaire).
Wat het verband is met mijn strijd tegen de kilo’s is het feit dat ik ook al een tijdje niets van mij heb laten horen. Terwijl mijn motto is dat je successen moet delen. Je raadt het al. Als er geen succes is dan heb je wellicht niet veel te delen. Het is net als met beleggen. Wanneer de koersen stijgen en met veel winst de aandelen worden verkocht dan hoor je iedereen er over. Maar als de koersen dalen en het verlies moet worden genomen dan hoor je niemand.
We zijn inmiddels ruim 10 maanden verder na de start van mijn afvalrace. Op enig moment was ik dus gewoon 8 kg kwijt. Op dit moment ben ik 5 kg kwijt. De afgelopen maanden ben ik dus 3 kilo aangekomen. Het glas kan half vol zijn maar ook half leeg. Mijn streefgewicht ga ik dit jaar niet halen want dan moet ik nog 10 kg afvallen dit jaar. Maar ik ben wel 5 kilo lichter dan begin van dit jaar. Ik zie het positief. En doelstellingen zijn er om na te streven. De doelstelling blijf ik hanteren. Schuif het alleen verder op in de tijd. Natuurlijk had ik het liever gehaald. Maar ik moet reëel zijn. Het is niet gelukt. Natuurlijk heb ik geanalyseerd hoe dit komt.
In het begin ging het heel goed. Een combinatie van bewegen en goed op het eten letten. Enthousiast en onbevangen. Het ging vrijwel van zelf. Heel veel moeite hoefde ik niet te doen. Wintermaanden. Veel binnen en weinig verleidingen. Die verleidingen waren er in het voorjaar volop, maar in de zomer ging het mis. Na de vakantie. Tijdens de vakantie hebben we super veel gewandeld en ik zat regelmatig op de moutain bike. En daardoor waren alle zonden niet desastreus. De maanden augustus en september ging het mis. Gezellige tennistoernooien. Biertje en bitterballetje. BBQ en een paar feestjes. En dan een moment van “kan het mij allemaal….”. Een beetje te los. En dan vervolgens een periode waarin het in “het werk” allemaal een beetje (te) druk is. Compensatie in eet- en drinkgedrag. De ene week een kilo er bij. De volgende week een pondje er af. Als je dat vol houd ben je dus zo 3 kg zwaarder.
Een goed gesprek met Grace geeft je dan inzicht dat je het uiteindelijk wel allemaal zelf moet doen. Wat wil je nu eigenlijk en wat heb je er voor over? Dat spiegelen is goed. En eigenlijk schaam ik me dan een beetje. Ik geef haar het gevoel dat ik haar in de steek laat. Bovendien weet ik natuurlijk goed waar het allemaal een beetje fout is gegaan. Het gesprek met Grace geeft me inzicht dat het verstandig is om vooruit te kijken. Ik wil die 15 kg natuurlijk nog wel halen. Maar is het een ramp dat dit volgende maand nog niet gaat gebeuren? Nee natuurlijk niet. Maar het gaat niet vanzelf. De feestdagen komen er aan. Een uitdaging. Ben inmiddels naast het tennis weer gaan sporten in de sportschool. Calorieën verbranden en met schoonzoon Dave aan de krachttraining. En een waarschuwing gekregen in mijn omgeving. Diabetes. Zo ver wil ik het niet laten komen. Dus vol goede moed pak ik de adviezen van Grace weer op en zal wat sneller weer wat van mij laten horen. Ook als het allemaal niet helemaal lukt…..
Bekijk ook de eerdere verhalen van mijn vader over zijn ervaring met afvallen:
Blog 1. Lets go
Blog 2. Cijfertik
Blog 3. Het JoJo effect
Blog 4. Stil aan de overkant